నీ జ్ఞాపకాలు

మనసు తొడుక్కున్న ఆలోచనలహారంలో
పొదిగిన కలికితురాళ్ళు; నీ జ్ఞాపకాలు
నీ ఎడబాటే చిమ్మచీకట్లై కమ్మినప్పుడు
బాధాసర్పదష్టుడనై నే సొమ్మసిల్లిపోగా
ఆ మణిహారం ఎక్కడో జారిపోయింది
ఎంత చెల్లాచెదురైపోయినప్పటికి
ఆ మణులు మిణుక్కుమంటూనే ఉన్నాయి
నీ చిరునవ్వులే పండువెన్నలై విరగాస్తే
ఆ వెలుతుర్లో ఒక్కో జ్ఞాపకం ఏరతాను

(29/09/2015, పరి)

మనోరథం

నా యీ పవిత్ర భారతదేశంలో...

ఆడదాని శరీరానికో వెల ఉంది
ఓదార్పు తప్ప న్యాయముండదు

పేదవాడి కూలికో మంచిరేటుంది
వాడి కలలకి ఆదరవు కరువు

విద్యార్థి చదువుకి కట్టణముంది
కాని ఆశయసాధనకి వేదికలేదు

ప్రజాస్వామ్యమా ఇది?
కాదు కాదు
రాతిగుండెలు మరమనుషులు
మనిషిరూపాన జంతువులు
విచ్చలవిడిగా తిరుగాడే వనస్థలి!

న్యాయస్థానమా అది?
కాదు కాదు
అన్యాయ వికటాట్టహాస
వికృతతాండవం చూడలేక
న్యాయదేవత కన్నుమూసే రణస్థలి!

(5/12/2015, పరి)

కట్టణం = కట్టవలసిన చెల్లింపు (కట్టణం --> కట్నం, పట్టణం -->పట్నం)

వేసంకాలపు వెన్నెలరాత్రి

సంధ్యవేళలో నీలాకాశశోభ రసరమ్యముగ్ధమనోహరం
ఎగిరే తెల్ల తివాచీల్లా అక్కడక్కడా మేఘాలు
రోజంతా ఎండనపడి అలసిన శరీరాలకి
చల్లటి చందనం పూసినట్లు పిల్లగాలి
ముసిముసి నవ్వుల జాబిలిజాడని
వేసంకాలపు వెన్నెలరాత్రిలో వెదుకుతున్నాను
నడిరేయిన నక్షత్రవీధిలో దొరుకుందేమో?

(05/07/2015, పరి)

చలిపొద్దు

నిశ్శబ్ద ప్రకృతి ఆలపిస్తున్న నైంత్ సింఫోని వింటూ
చలిపొద్దులో ఆరుబయట సాగుతోంది నా నడక
బద్ధకంతో సూర్యుడు మబ్బులదుప్పటిలో బజ్జుంటే
లేలెమ్మని అల్లారం కొడుతూ అక్కడక్కడా వెలుతురు
హేమంతవెన్నెల కరువై చెట్లు డీలాపడిపోగా
వాటిని ఓదారుస్తూ పల్చగా పక్షుల కిలకిలలు
మోడువారిన చెట్ల కళాపోషణకి అద్దంపడుతూ
పచ్చికపై అద్దిన రంగురాళ్ళులా పడివున్న ఆకులు
మంచుతెరల్లో చిక్కుకున్న తాజదనాన్ని ఆశ్వాదిస్తూ
ఎన్ని మలుపులు తిరిగానో తెలియదు కాని
మరపురాని అనుభూతి పంచింది నేటి ప్రొద్దు

(12-12-2016, రెన్న్)

మంచిమాట

ఈ సమాజంలో మనిషిగా ఒక్కసారైనా ఓడిపో
అప్పుడే నీలో మహర్షికి ఊపిరిపోసే బ్రహ్మవౌతావు
ఫలాన్ని పొందాలంటే పొగడ్తల పూబాణాలు కాక
అవమానాల రాళ్ళదెబ్బలను సహించు
నేడు ఉలిదెబ్బలతో విధి నిన్ను చెక్కనివ్వు 
రేపు ఓ అద్భుత కళాఖండమవుతావు
మరిచిపోకు మిత్రమా...
ఓటమిని అంగీకరించిన నాడే
భావిగెలుపుని ఆశ్వాదించగలవు
అపజయాన్ని అర్థంచేసుకున్నప్పుడే
విజయపరంపరని కొనసాగించగలవు

(12/12/2016, రెన్న్)

నీ తలపులు

మన్మధుని పూలబాణాలకు ధీటుగా
నీ తలపులే నన్ను కట్టిపడేస్తున్నాయి
నే వలచినది దేవకాంతనా? ఏమో మరి
కలయో నిజమో తేల్చుకోలేకున్నాను

అమావాస్యపు ఏకంతంలో నీ చూపులే
వెచ్చటి వెన్నెలై ధాటిగ కాయగా
రసార్ద్రత అడుగంటిన నా గుండెనేలపై
తొలకరి చిటపటలాయెను నీ పలుకులు

విలసత్కుంద సౌగంధ నవమల్లికలై
మాటల విరిజల్లులు నాపై కురిపించి
మూగబోయిన నా మానసవీణను
మీటి రాగాలాపన చేస్తున్నావెందుకో

భావోత్కర్షదీపికలై కవితాధారలు
మదిలో ఉప్పొంగి ఆగక స్రవించగా
బాధాతప్తహృదయుడనైన నాకు
నీ స్మృతులే గాధాసప్తసతులాయెను

(24/09/15, రెన్న్)

ఒక హేమంతం

అల్లంతదూరాన ఆకాశకడలిలో
రేయిపడవపై చందమామ
నక్షత్రచేపల వేటకి మబ్బులవల విసిరితే
అమాంతం చిక్కుకున్నాయి
అవన్ని ఒడిసిపట్టి లాగలేక 
ఆయాసపడుతున్నఆ తుంటరికేం తెలుసు
వాటిలో నే వలచిన మీనం ఎక్కడో గల్లంతైందని

ఎల్లలులేని నా హృదయసాగరంలో
విహారం చేయమని ఆహ్వానిస్తూ
ఆమె జాడ కనిపెట్టమని
నా మనసుగువ్వని ఇప్పుడే సాగనంపాను
వెన్నెల కరువై చేష్టలుడిగి మూగబోయి తిలకిస్తున్న
ఓ హేమంతమా! నువ్వే సాక్షివి
ఇప్పుడిప్పుడే రెక్కలుతొడిగి ఎగురుతున్న
నా మనసుకి దారిచూపిస్తావుగా?

నేపథ్యం: ఈ హేమంతంలో పగలు రాత్రి తేడాలేకుండా మబ్బులు ఆకాశమంతా దట్టంగా కమ్మేసిన వైనం చూసినప్పుడు నాలో మెదిలిన భావనకు రూపకల్పన.

(18/12/2016, రెన్న్)

వెన్నెల లేని శరత్కాలం

ఋతుక్రమానికి ఆకుల రంగులు అద్దంపడుతుంటే
వెండిమబ్బుల కోకలు కట్టి ఆకాశం మురిసిపోతోంది 
పగలు రాత్రి తేడ లేకుండా చలి చేసే స్వైరవిహారంలో
చిటపట చినుకులతో ప్రకృతి గుసగుసలాడుతోంది
రవిచంద్రులు కనిపించని నా దైనందిన జీవనంలో
శరద్రాత్రులే వెన్నెల జాడ మరిచిపోయినప్పుడు
తప్పిపోయిన నా మూగమనుసుని ఎట్లా వెదికేది

(15/11/2016, రెన్న్)

)

ఒక సూచన

ఎందుకు ద్వేషం ఎందుకు రోషం
పేకమేడ జీవితంలో గోడలుకట్టి
నీది నాదని వాగ్వాదం ఏలకో
కులం, మతం, ప్రాంతం, భావజాలం
ఏ రాయి అయితేనేం 
అడ్డుగోడ కట్టడానికి

లోకమెప్పుడు పుట్టిందో తెలిదు
మళ్ళీ ఎప్పుడు పుడతావో
అంతకన్నా తెలిదు
వంచనచేసి ముంచేసే బదులు
మంచి అనె నావపై
మరో ఇద్దరినైనా ఎక్కించలేవా

కుజగ్రహంపై వలసకోసం
మేధోమథనమట
ఉన్నచోట గుడిసె ఊడిపోతోంది
కనబడట్లేదా?

కళ, జ్ఞానం అనే రెక్కలుతొడిగి
రివ్వున ఎగరాల్సిందిపోయి
పగ, పేరాశ అనే బరువులు మోసి
పాతాళంలో కూరుకుపోతున్నావు

కీడు తలపెట్టి పాడవ్వక
మేలుకో! మేలుకోరి బ్రతుకవోయ్!!

(24/01/2016, పరి)

వసంతకాలం

ప్రకృతిలో వసంతవైభవం నిలువెల్లా తాండవిస్తోంది
కొప్పున్న మల్లెలు దోపుకొని మురిసిపోయే నాతిలా
చెట్లన్ని ఆకుపచ్చని చిగుళ్ళను సింగారించుకున్నాయి
గ్రీష్మంలో ప్రతాపం చూపిద్దామనుకున్నాడో యేమో
రవికిరణ బాణాలు నునివెచ్చగా తగులుతున్నాయి
నీలాకాశం ఏమైనా తక్కువ తిందా
భూలోక భామలకు తానేమి తీసిపోనంటూ
పూటపూటకీ రంగులు మారిపోయే
మబ్బుల చీరకట్టి చూపరులను కట్టిపడేస్తోంది
తిమ్మెరగాలి జావళికి సైదోడుగా
వంతపాడుతున్నట్టున్నాయి పక్షుల రాగాలు
ఇక చందమామ కులుకులు చూడాలి
శిశిరంలో దిగాలుగా బుంగమూతిపెడితే
వసంతసంధ్యలో రోహిణి కోసమేనా అన్నట్టు
బుగ్గలు సొట్టపడేలా దరహాస సొబగులు అద్దుకున్నాడు
శిశిర ఏడారిలో రసతృష్ణతో అలమటించిన హృదయకోకిల
వసంతసరోవరంలో నేడు దప్పిక తీర్చుకుంది

(18/04/2016, పరి)

స్ఫూర్తి కోసం ఒక మాట

మకిలిపట్టిన దీపంకుందెలాగ
కన్నకలలు మాసిపోయాయి అనుకోకు
ముగిసిపోలేదు మిత్రమా నీ కథ
ఎగిసిపడే రక్తం ఉక్కునరాల్లో పారుతుంటే
వసివాడిన పువ్వైనా మళ్ళీ మొగ్గతొడిగి
సుమవాసనలతో తోటంతా గుభాళించాల్సిందే
పరాజయం ముంగిటనున్నా పోరాడి
కడకు విజయతీరాన్ని చేరుకోవాల్సిందే
పద...వడివడి అడుగులేసుకుంటూ
నీ భవితని నువ్వే నేర్పుతో చెక్కుకో
వాకిలిమెట్టుపై ఎదురుచూపులింకెన్నాళ్ళు
ఆకలిపొట్ట గావుకేకలకి చరమగీతం పాడు
అనుభవమనే నాగలిపట్టి దుక్కిదున్ని
జీవితంలో సిరులపంటలను పండించు

(28/09/15, పరి)

వేసవికి వీడుకోలు

వేసవికి వీడుకోలు చెప్పి
చలికి ఆహ్వానం పలుకుతున్నాయి చెట్లు
నీలాకాశం రంగులు వెలిసిపోయి
వైరాగ్యంతో మబ్బుల బూడిద పూసుకుంది
దొరకని నక్షరాలవేటలో చంద్రుడు గల్లంతవ్వగా
ఇలావచ్చి అలావెళిపోతున్నాడు సూర్యుడు
ఋతుక్రామానికి తగ్గట్టుగా ప్రకృతినాట్యం చేయగా
ఆమనికై మౌనవీక్షణ చేస్తోంది నా మనసు

(11-10-2017, న్న్)

ఒక ఆలోచన

నిశ్శబ్దచీకటిని ప్రశాంతతకే చిహ్నమని ఎందుకనుకోవాలి
కనిపించని అలజడిని మనకి వినిపించే ప్రయత్నమేమో

 

 
రాలిపోయిన మొగ్గలు పుష్పించలేదని నిట్టూర్పెందుకు
మొగ్గదశలోనే ముగ్ధతనొంది మరుజన్మకై నేలరాలాయేమో

నిద్రపట్టలేదంటే మెలకువలోనే మరులుగొన్నామేమో
మౌనమంటే భావాలబరువుమోయలేక నోరు మూగవోయిందేమో

మబ్బుల బందిఖానాలో సూర్యుడు చిక్కుకున్నాడనుకోవడమెందుకు
అలకతీరాక మళ్ళీ ప్రత్యక్షమౌదామని దోబూచులాటేమో

ఓ మనసా! నిన్న ఆశించినది నేడు జరగలేదని దిగాలెందుకు
జరిగినది భావిజీవిత పూలవనంలో నేడే నాటబడ్డ విత్తనమేమో

(19/10/2016 రెన్న్)

మజిలి

కదిలే కాలంబండి పై మజిలి ఈ జీవితం
వట్టిచేతులతో బండెక్కుతాం 
దానిలో ఎన్నో అనుభవాలు, జ్ఞాపకాలు
అందరికీ అనువైనా చొటు దొరకదు
బండిలో అదే గమ్మత్తైన విషయం
పయనం సాగినంతసేపు ఎందరో తారసపడతారు
ఏవేవో జ్ఞాపకాలు మిగిల్చిపోతారు
వాటిలో కొన్ని మనకి భారమైతే…
మరికొన్ని మనసుని తేలిక పరుస్తాయి
ఒకటో రెండో బాగా మాత్రం పెనవేసుకుని బంధాలవుతాయి
కిటికిలోంచి బయట తొంగిచూసి చేయిజాపితే
అందనంత దూరంలో రంగుల ప్రపంచం
బండైతే ఆగదు కాని దిగేవాళ్ళు దిగుతునే ఉంటారు
ఒకసారి దిగితే మళ్ళీ ఎక్కలేని మజలి అది
ఎప్పుడు దిగిపోదామా అని కొందరు ఎదురుచూస్తే…
మళ్ళి ఎక్కితే బగుండ్ను అని ఇంకొందరు ఆశపడతారు
నడిపే విధాతకైనా తెలుసా ఈ మజలి ఎందుకో?

(23/10/2018, హైదరాబాదు)