వసంతకాలపు నడిరేయిలో
ఎక్కడ్నించో వీచిన
చిరుగాలివై నను తాకి
ప్రగాఢ నిద్రనుండి తట్టిలేపావు
నేను తేరుకొనేంత లోపే
సరికొత్త శ్వాసగా మారిపోయి
నను మొత్తం కబళించి
ఉబ్బిన ఛాతిలో ఊపిరివై
నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసావు
నిశ్వాసతో నిను ఒక్కసారైనా జారవిడువలేను
ఉగ్గలుపట్టి నిన్ను గుండెల్లోనే దాచుకోనూలేను
కాలాన్ని కాసేపైనా ఆగిపొమ్మని ప్రాధేయపడనా
లేక నీ ఇంద్రజాలాన్ని ఇకనైన కట్టిపెట్టమని వేడుకోనా
(సువోమి 25/05/2022, కృష్ణచైతన్య)
No comments:
Post a Comment