Monday, December 3, 2018

ఒక హేమంతం

అల్లంతదూరాన ఆకాశకడలిలో
రేయిపడవపై చందమామ
నక్షత్రచేపల వేటకి మబ్బులవల విసిరితే
అమాంతం చిక్కుకున్నాయి
అవన్ని ఒడిసిపట్టి లాగలేక 
ఆయాసపడుతున్నఆ తుంటరికేం తెలుసు
వాటిలో నే వలచిన మీనం ఎక్కడో గల్లంతైందని
ఎల్లలులేని నా హృదయసాగరంలో
విహారం చేయమని ఆహ్వానిస్తూ
ఆమె జాడ కనిపెట్టమని
నా మనసుగువ్వని ఇప్పుడే సాగనంపాను
వెన్నెల కరువై చేష్టలుడిగి మూగబోయి తిలకిస్తున్న
ఓ హేమంతమా! నువ్వే సాక్షివి
ఇప్పుడిప్పుడే రెక్కలుతొడిగి ఎగురుతున్న
నా మనసుకి దారిచూపిస్తావుగా?
నేపథ్యం: ఈ హేమంతంలో పగలు రాత్రి తేడాలేకుండా మబ్బులు ఆకాశమంతా దట్టంగా కమ్మేసిన వైనం చూసినప్పుడు నాలో మెదిలిన భావనకు రూపకల్పన.

(18/12/2016, రెన్న్)

No comments:

Post a Comment